Mój skarb

Uwielbiam wiosnę :) :):):):):):):) jak większość podejrzewam, po prostu jestem zachwycona każdym porankiem i śpiewem ptaków. Zachwyt mija,gdy wstaję i widzę minę Młodej pt CHCE MI SIĘ SPAĆ  i PO CO MNIE BUDZISZ??? Codzienne tłumaczenie DLACZEGO bokiem mi czasem wychodzi, no ale kto z nas tego nie przerabiał?? Wraca za to z promienną miną i jak gdyby nic całuje mnie mocno i świergocze:) za chwilę skończy 8 lat, a mnie się czasem wydaje ,że mam 18 :)

Nie powiedziałam Jej całej prawdy o mojej chorobie, cały czas uważam , że jeszcze zdążę , że jeszcze mała...widziała mnie po operacji,jak włóczyłam się z drenem po chałupie, widziała , w jakim jestem stanie po tankowaniu trucizny (tej , co przedłuża i /lub ratuje) , płakała, jak wyłysiałam (choć bardziej chyba była przerażona tym faktem, niż skąd to się wzięło) , pyta się mnie kiedy będę zdrowa? Kiedy będę ją odwozić do szkoły i słuchać będziemy wtedy głośno muzyki:)? Kiedy włosy urosną? (włosy znowu do zera mam obcięte, ale już się przyzwyczaiłam o dziwo). Kiedy widzi,że leżę pyta się , czy coś potrzebuję, kocykiem przykrywa, w ostateczności idzie do Babci,cobym mogła się zdrzemnąć :) Taki SKARBEK mój...
Dlatego jeszcze trochę "pomęczę" i poprzynudzam :) wszystkich i wszędzie :P
Spokojnej nocy :*