291. za ścianą

Przestałam chodzić po ścianach.
Czuję się o dwa nieba lepiej.
Doktorek od hospicjum "zapomniał" mnie uświadomić w sprawie plastrów, licząc na moje mocne serce i równie twardy tyłek.
Zdarza się.
Najważniejsze, że nie shajowałam się do końca i wiem, co teraz z tym robić.

Dostaję od Was mnóstwo ciepłych maili.
Dziękuję! Za każde mądre i kojące słowo, za kawały, za informacje nt raka, za muzykę dedykowaną dla mnie i mojej rodziny, za linki, sugestie i pomocną dłoń.
Wielbię internet za tyle ciepła, jakie mi przesyłacie. W waszych literach jest MOC.

 *

Zaczął się wielki czas rozliczania z fiskusem.
Czy mogę mieć do Was prośbę?
Jeśli nie macie koncepcji, gdzie oddać 1% - proszę oddajcie go dla mnie :)
Trzeba wpisać w rubryczkę nr KRS , a w celach szczegółowych dodać, że to dla mnie :

KRS 0000358654, W CELACH SZCZEGÓŁOWYCH - PROGRAM SKARBONKI - MAGDALENA MARKIEWICZ 10009

Będę Wam ogromnie wdzięczna :) 

* 

Zdarza się mi odrabiać lekcje z Młodą. Nie czynię już tego za często, gdyż uważam jednak, że dziecko musi samo się uczyć, na swoich błędach. Oczywiście służę pomocą, naprowadzaniem, ale nie wyręczaniem. 

Tak ją jednak ostatnio naprowadziłam (po powrocie z naświetlań), że zrobiłam to źle. 

Dziecko biedne zamiast zrobić opis zdjęcia, zrobiło opis wiersza. 

Zrobiło z matką. Matka się uparła na wiersz i dziecko miało do mnie wczoraj pretensje. 

I co teraz? Czyja wina? Ciężko dojść ;) 

Młoda obrażona, że musi jeszcze raz robić to samo, ja wnerwiona , że jeszcze raz muszę przez to przechodzić. I naprowadzać. 

Zawsze mogę się wymówić swoją napromieniowaną chyba głową. 

Ech. 

* 

Na koniec tylko przypomnę Wam, jeśli pozwolicie, o mega imprezie na moje urodziny : 

:)