407. jestę

Wypchnęłam nogami i ręcami Teściową z DOMu.
Wsadziłam w autobus i kazałam mu jechać do Jej Córki.
Na dwa dni!
A co! Ja nie dam rady?
Dam.
Gotuję trochę na skróty, minimalizuję wysiłki, nastawiając maksymalne wyżywienie dla Moich :-D.
Jestę sprytna, bo...
...no dobra, trochę mi Teściowa naszykowała do garów...
:-)

*

Miałam w pewien dzień w tygodniu ZA-krótką wizytę pewnej bardzo mi znajomej Fariatki.
Kobieta z klasą, zrobiona na bóstwo, nawet jej tablica rej. samochodu wzbudzała zainteresowanie w moim domu. Przegadałyśmy cały dostępny nam czas, jakbyśmy znały się od dzieciństwa.
Dziwne to. Znając się za pomocą literek przez lat kilka - można się porozumiewać bez słów. Bez zasłony wykreowanego wizerunku, bez niepotrzebnych dodatków, ą i ę, mogę z całą odpowiedzialnością powiedzieć:
Tym razem intuicja mnie nie zawiodła!
Bo czasami uśpiła moją czujność i dawałam zwieźć się pozorom.
Jak w życiu - po ogłoszeniu "wyroku" - bardzo się szeregi "znajomych" przerzedziły. Bardzo.
Ale o tym kiedy indziej (zbieram zapasy jadu i żalu :P)

*

Dostaję od Was zapytania o Młodą, a i czasem o Jasia Chustkowego.
W jednym i drugim cudownym Przypadku odpowiadam Wam - oboje mają się dobrze, chodzą do szkoły (oprócz wakacji oczywiście) i jedyną ich wadą jest to, że za dużo wiedzą.
Są mądrzejsi od rówieśników, bardziej wrażliwi, czasem zagubieni, ale DAJĄ RADĘ. Naprawdę.
Jestem z Nich dumna.
I choć pod powiekami mnożą się nieskończone ilości łez - przełykam to, nie pozwalając sobie na swobodę obyczajów w obecności Młodej.
Nie zawsze bynajmniej.
Nie lubię, kiedy Ona mnie pociesza.
To ja do cholery jestem od wycierania nosa! No!

Czas na obiad.
Zapraszam do wspólnego stołu.
Pogadajmy chwilę, siorbiąc rosołek, a potem chodźmy na lody!

Niedzielo, trwaj!
Otulaj zapachem DOMu.
Mojego, Twojego, Ichniego i Tamtego.
Żyjcie razem, nie obok siebie.
Takie słowo na Niedzielę.

Ściskam Was ♥...