399. szkielet miłości nie przemija...

Czy płakałam? Nie.
Czy było mi przykro? Tak.
Czy bałam się? Tak.
Czy domyślałam się? Tak.
Czy mam siłę? Tak.

Odpowiadam na Wasze niezadane pytania.
TK wykazała zmiany nowotworowe w wątrobie, takie tam, ok 2 cm.
Domyślałam się, ale nie wzięłam pod uwagę sprytu i czujności sraka.
(Prześlizgnęła się gnida między żebrami i wskoczyła na dwa segmenty wątroby, niczym spiderman wyginający ciało w tańcu z różą w zębach. Tylko te jego zęby sczerniały, a i róża uschnięta deko..)
Za tydzień zostanie wdrożone leczenie chemioterapią oraz na kości - kwasem zoledronowym w kroplówce.
Co, ile, co ile, jakie - dowiem się za tydzień.
Tyle.

Dziękuję MM za głaskanie po głowie i trzymanie za rękę.
Za prowadzenie przez gąszcz korytarzy i ścisk w windzie.
Za rozmowę z lekarką.
Za obiad we dwoje.
Za to, że Jesteś <3, ciągle gotowy do drogi i usuwający kamienie z drogi.
Z mojej drogi, która łączy się z Twoją, tam, gdzie na początku spotkały się nasze oczy.

Dla Ciebie, pamiętasz?

...a dla Was wielkie <3 wysyłam z podziękowaniami!


Idę zbierać siły.
Była burza.
Z kanapy widziałam, jak krople padającego deszczu błyszczą się w słońcu. Przepiękne!

I po burzy...;)