386. Od muzyki piękniejsza jest tylko ...

...cisza. (zasłyszane w MBTM - polsat)

*

Nie mogę spać, kiedy jadę na chemię.
Nie znam powodu i w zasadzie mnie on nie interesuje.
Interesuje mnie moje zamiłowanie do owej ciszy.
Ciężki mi Wam wytłumaczyć to, ale lubię patrzeć (nie gapić się!) na Moich śpiących.
Wychodzę na palcach, przykrywszy kołderką, głaszcząc...ech.

Lubię ciszę świata o poranku, słuchać, jak się budzi.
Słyszę odgłosy pociągów, samochodów, ludzi.
(Czasami im zazdroszczę, że sobie jadą do pracy/wracają do domu.)
Ptaki przepięknie śpiewają pod naszymi oknami, ciesząc się z wiosny.
Także i ja się cieszę, że wraz z chorobą odzyskałam "wzrok i słuch" ;)

*

Nos jednak został ten sam... a on nie lubi zapachu szpitala.
Nosek gra wtedy w jednej drużynie z uszami ... , które wtedy są jak u słonia - za dużo słyszą.
Szelesty rozmów chorych i ich rodzin docierają do mnie niestety z szybkością światła...
(słuchawki z muzyka nie pomagają, oguchłabym chyba :))
A to mój "problem", bo mam już duże doświadczenie w chorobie i uważam też, że dosyć dużą świadomość i  pojęcie empatycznego podejścia do osoby chorej, a przede wszystkim do choroby.
Ale to kiedy indziej.
Uśmiecham się do Was, "zamykam komputer".
Popatrzę sobie jeszcze w spokoju na Moich Swoich.
Podumam na czczo, czy jest sens się malować ;)

<3