361. Bogata w krew...

...wróciłam.
Wzmocniona na chwilę.

*

Przestałam czytać.
Książki.
Zabrałam do szpitala ze sobą Dorotę Warakomską, ale ni cholery na żadnej linijce skupić się nie szło.
Byłam mimowolnym słuchaczem rozmów 4 pozostałych pań w sali.
One były na początku leczenia ( z jednym wyjątkiem), więc rozmawiały o chemii (brr) i swoich z nią przejściach związanych. (brr)
Na mnie podejrzliwie patrzyły, gdy tylko weszłam do sali.
Jak to tak? Włosy swoje własne, powabna i piękna, uśmiechnięta i wymalowana lala (smokie eyes - na nic więcej nie mam siły).
No niestety - nie wyglądam na chorą, gdy się porządnie przyłożę !
Nie szuram kapciami, wsparta wieszakiem z kroplówką i nie mam szarej twarzy z napisem : och, jak cierpię, mam raka, mam raka, ochhhhh, chlip, bęc.....
Na oddziale chemioterapii widuje się blade kobiety w chustkach na głowach i mężczyzn z łysą głową wiecznie chodzącymi po korytarzu lub na papierosa (faceci są bardziej aktywni ;), a babki więcej rozmawiają w salach).
Kiedy więc wyjaśniłam powody swojego pobytu w szpitalu panie jakby odetchnęły. Chyba z ulgą ;).
Nie byłam aktywną pacjentką, gdyż gdy tylko moje ciało wywąchało łóżko - od razu kazało mi się położyć (po to przecież są łóżka) i zasnąć.
Pielęgniarka o 6 rano mocno potrząsała mną, ponieważ przestraszyła się, że zeszłam.
Tak spałam.

Po Nowym Roku Kopernik łódzki fundnie mi PETa.
Już się cieszę na atrakcje z tym związane.

*

Pewnie już się nie zobaczymy do Świąt, gdyż wbrew pozorom i literom siły mi opadły i wrażenia po przetoczeniu mam jak po chemii, życzę więc Wam tego, czego chcecie. Jedni chcą spokoju, inni imprez do rana, więc co tylko pragniecie - niech Wam się spełni. A zdrowia życzę każdemu, każdemu bez wyjątku. Bawcie się dobrze w gronie rodzinnym i nie siedźcie przy komputerach, ani laptopach, tabletach i komórkach! :)

♥