359. unplugged

Pozdrawiam ze Szwecji, w "Millenium" orkan Xawery już nie szaleje, ale dzieją się inne, "gorsze" rzeczy...

*

Swoją drogą ów orkan, który nas przeleciał, był niezłą wymówką, żeby się wyłączyć i zapalić świece.
(Minusem było tylko to, że grzejniki nie chciały grzać bez prądu, w związku z czym, ku rozpaczy rodziny - więcej spałam...)

*

Wypłukałam ostatnio wszelkie instytucje z pieniędzy, które są dla mnie zbierane.
Kilka zastrzyków, kilka tysięcy za jeden.
Phi.
Pieniądze z 1% , które tak pięknie się prezentowały kwotą powyżej 10000 zł - pooooszłyyyy!
Ratunek widzę jeszcze przy Zbiórce dla mnie, pamiętacie?

Komitet organizacyjny zbiórki publicznej na rzecz leczenia Magdaleny Markiewicz

„Pomóż Magdzie”

PKO BP nr 42 1020 1169 0000 8402 0191 2260

(Zezwolenie Ministerstwa Administracji i Cyfryzacji: Decyzja nr 16/2013)

...:(

Chwilowo się uratowałam, ale już na horyzoncie widzę, że Hb znowu zjeżdża w dół, kusi kolejnym przetoczeniem krwi i następnymi zastrzykami.
Czerwone i białe krwinki - taś taś, chodźcie do mnie! Hb - wróć!
Albo może zawołać cip cip?

*

Gdzieś tam z oddali słyszę w radio, tivi itp, że zbliżają się święta.
Szczerze pisząc - marzę o tym, żeby ich w tym roku nie było chyba...
Głupio tak na leżąco przeżywać świąteczny czas z bliskimi ze łzami w oczach.
Głupio mi, że w niczym nie pomogę, wręcz będę niczym wojowniczy żółw tym razem, leżący płasko lub na boku, gdzie się tylko da ;)
Jedyną radość daje mi sprawianie moim ukochanym drobnych prezentów, które są już schowane głęboko w szafie.
Na pytanie - co ja bym chciała dostać od Mikołaja - odwracam wzrok i szepcę pod chlipiącym nosem, że tego, co ja chcę - nikt mi nie da, nie sprzeda, nie ofiaruje, nie załatwi.

Nie potrzebuję nowych ciuchów, bo po co?
Na brak perfum i kosmetyków nie narzekam.
Książek nie mam już gdzie układać.
Biżuterii nie (z)noszę.
Czekoladek unikam jak ognia.(chlip!)
Płyty wysypują się z szafki i spadają na głowę.
Kwiaty doniczkowe usychają w mojej obecności.
Z alkoholi preferuję wodę mineralną ;).
Porażka.
Sama jestem przerażona swoją listą :D

Święty spokój jest dla mnie bezcenny. Rodzina najważniejsza. Wtulanie się i wdychanie ich zapachu - to najcenniejsze i najważniejsze, czego mi potrzeba.
Uwielbiam, gdy "obsiadają" mnie na kanapie, głaszczą po głowie i łapkach, całują jedno przez drugie, robiąc zawody, kto pierwszy mnie obślini :)
Tego zawsze mi będzie brakować.
Tego ciągle mi mało.
Tego Wam życzę, nie tylko z okazji Świąt...

*

Wracam na kanapę. Czeka na mnie trzeci tom "Millenium", herbata, koc z poduszką.
A potem czekanie na powrót Moich Swoich :)
Macham do Was łapką, przesyłam całusy i ... będę Was podglądać!
Ściskam!

<3