349. 1095 dni razem

Minęło jak chwila.
1095 zaskakujących dni ze srakiem.
1095 nocy wypełnionych myślami.
Zleciało.
3 lata.

Byłam tak naiwna, że to, co rośnie z dnia na dzień w piersi - to coś do wyrzucenia i zapomnienia.
Kiedy lekarz z powagą i kamienną twarzą oznajmił, że to nowotwór...pobiegłam szybko po MM, bo wątek straciłam. Dolatywały do mnie jakieś części rozmowy, jakieś obce słowa: chemioterapia, mastektomia, szpital, lekarz taki i owaki. 
Odrętwiałam.
Wróciłam do domu i 3 dni płakałam.
Potem przestałam. Wzięłam się za robotę. Cel - szybka eliminacja obcego tworu.
Resztę już znacie.

Dlatego każdy początek roku szkolnego jest dla mnie trudny.
Wraca tamten dzień, a Młoda wtedy poszła do pierwszej klasy....
Dziś zaczęła edukację w klasie czwartej :)

*

Zabrałam swoje jelita do lekarza.
Ha!
Przyczepiła się do mnie jakaś niezidentyfikowana bakteria.
Biorę garściami dziwne leki, antybiotyk, ohydne zawiesiny i po prostu rzygam na odległość tym wszystkim.
Zaproponowałam wczoraj MM, żeby się ze mną rozwiódł, bo jaki sens trzymać w domu zdechlaczkę na kanapie lub tudzież na kiblu.
Odmówił.
Powiedział, że kocha i nie może.
No dobra - ucieszyłam się i runęłam na łóżko grzać kości.

Znacie jakieś zaklęcia na pozbycie się trolla z moich flaków?


♥