444. krew się polała po królewsku!

Moje odkrycie muzyczne dzięki KK ♥ :

Numer posta złożony z tych samych cyferek czytany od tyłu, środka lub przodu zawsze będzie taki sam.
Zupełnie inaczej, niż życie.
Ale zawsze można negocjować, licytować, próbować.
Ostatnia chemia w tym roku za mną!
Następna...02.01.2015!
Warto rozmawiać, a nie kiwać głową i na wszystko się zgadzać. Dłuższego terminu nie udało mi się "wyciągnąć", gdyż Dr stwierdził: "sorry, pani Magdo, ale to nie homeopatia!"
No dobra, zacieram ręce, cieszę się z tego, co mam, dwa wlewy jakoś przeboleję i zrobimy małe badanie, żeby zobaczyć, jak srak ustosunkował się do naszej terapii i mojej walki.

*

Mam uczulenie globalne na rozmowy okołoonkologiczne. Są kompletnie nielogiczne, ocierają się o horror śmierci natychmiastowej po zażyciu chemii i kompletnie oderwane od tego, co te panie gadają do lekarzy.
Są wtedy taaaakie dzielneeee...
Słuchając tej gadaniny, czułam się bardziej chora, niż wyglądam.
Nawet Lolę kopnęłam, żeby się przewróciła z hałasem, bo stała wyjątkowo za-grzecznie jak słup i słuchała z otwartą buzią :/, zapadła więc cisza, uśmiechnęłam się głupkowato i niewinnie i tyle.
Zamknęły też swoje buzie, kiedy Dr przyszedł do gabinetu, zaczęły wstawać, ustawiać się (nieważne, że On wyczytuje po swojemu, ale stać trzeba, mimo TAKICH dolegliwości...).
Dr otworzył drzwi, ja już westchnęłam w duchu, po czym...co ja paczę?
Skinął głową na mnie (na zasadzie: chodź no tu, mała).
Ja?
Tak, ja.
Wstałam, czując na plecach oddech pań chorych z niedowierzania.
Eh. Nikt nie powiedział, że życie jest lekkie ;).

*

Wróciłam do domu w białej, jak mi się wydawało czapeczce.
Na niej jednak widniały trzy krople krwi, wprawiając mnie w detektywistyczne osłupienie.
Pielęgniarka odłączając mnie od chemii, tak machała sznurem kroplówki, że mnie wzięła i ochlapała moją cofającą się krwią ha!

Zimna woda, proszek e i czapeczka biała je!

♥ dla Was!