439. lekcje do odrobienia :P

Strasznie podoba mi się Natalia w tym energetycznym kawałku, grzecznie polecam posłuchać:

*

Żal mi czasem Życia, które skończyło się wraz z rozpoczęciem leczenia sraka.
Było dobrze, normalnie, wesoło i smutno, ale zawsze graliśmy w jednej "drużynie", która zawiązała się z miłości, owocem czego jest Młoda. Byłam szczęśliwa, że udało mi się osiągnąć to, co moi rodzice koncertowo zepsuli.

Takie chwile zawsze człowieka znajdą, nie ma rady, wspomnień nikt mi nie zabierze.
I w zasadzie do końca życia będę z uśmiechem przypominać sobie, że żyłam i brałam garściami wszystko, co mogłam.

*

I tu mam dla Was pracę domową do odrobienia :).
Jako, że jutro jadę na kolejny wlew chemii (wyniki krwi łaskawie pozwoliły), mam do Was prośbę o rozpisanie się, jak Wam wygodnie, tu lub na @ :

Jak wygląda Twój rozkład dnia?
Ile masz obowiązków do ogarnięcia?
Jak mijają dni? Galopem, czy spacerkiem?

Bardzo ciekawa jestem :), bo to, jak moje dni upływają, to wiecie.
Ale - kiedy pracowałam - dzień rozpoczynał się zawsze od wspólnego śniadania z MM i Młodą.
Odwoziłam Młodą do przedszkola, MM po pracy odbierał, bo ja z reguły wracałam z drugiego końca województwa do domu. Jeździłam po całym regionie, czasem "zahaczyłam" o Częstochowę (świetne buty kupowałam tam, pamiętam), czasem pod Warszawą szukałam klientów. Lubiłam swoją pracę, choć bywała niestety ona niewdzięczna.
Poznałam mnóstwo ludzi, fajnych i nie :), więc gdy dziennie zrobiłam 200-300 km, przegadałam całe dnie, wypijając kilka kaw tu i tam ;)...po powrocie do domu nie wiedziałam, gdzie ręce włożyć.
Po drodze przecież jeszcze jakieś szybkie zakupy, wiszenie na telefonie, załatwianie większość spraw online.
Weekendy dla nas, Rodziny, jakieś imprezy, wtedy bardzo głośno się śmiałam :).

Dzisiaj wszystko "przekręcone" o 180 stopni.
Ciszej mówię, uśmiecham się szeptem, kanapa nie służy do siedzenia, tylko leżenia, normalnie cała jest moja!
Czasem łza spłynie z tęsknotą za "tamtym życiem", ale pokornie starałam się przyjąć nową rzeczywistość po pierwszych przerzutach.
Dziś, jak wiecie, poukładałam w kilku szufladkach w głowie różne rzeczy.
Mówią mi bliscy, że jestem dzielna, bo potrafię jeszcze płakać, a potem...potem jest Wieczność, w której się spotkamy.

To co? Umilicie mi czas dzieląc się swoimi rozkładami dni?
Sami zobaczycie, jak wiele człowiek jest w stanie rzeczy zrobić.
Znajdźcie Czas dla Siebie przy okazji. Cokolwiek robicie.
Pamiętajcie, że kto kocha i szanuje Siebie - kocha również Swoich Bliskich, szanuje znajomych (koniecznie tych z dobrą energią!).

Ściskam Was.
Jutro kolejna czapka na głowę i z telefonem w ręce - tankowanie chemii do pełna :)

<3